Het is voor iedereen wennen, de veranderingen van de afgelopen dagen . Voor ouders, kinderen, opa’s en oma’s en ook voor hulpverleners in de jeugdhulp. Ook voor mij dus. Zondag heb ik na lang wikken en wegen, besloten om de face to face afspraken voorlopig af te zeggen . Anderhalve meter afstand houden binnen mijn werkwijze en het werken met kinderen is lastig. Daarbij was er bij mij teveel onduidelijkheid over wel of niet kunnen overdragen aan de ander. Samen met collega Barbara zien we wekelijks bijna 30 kinderen , wat als een grote verantwoordelijkheid voelt. Maandag hebben we beide met alle ouders contact gezocht om deze beslissing mede te delen en nieuwe mogelijkheden en wensen betreft het contact te bespreken . Sommige kinderen vinden het fijn elke week een opdrachtje te krijgen en even te (beeld)bellen op het moment waarop ze anders een afspraak zouden hebben. Met ouders spreken we af wekelijks contact te hebben en dat we elke werkdag telefonisch bereikbaar zijn om mee te denken. Voor kinderen die thuis weinig middelen hebben ( bijvoorbeeld op het Azc) hebben we knutselkoffers afgegeven zodat ze de komende periode ook thuis actief en creatief aan de slag kunnen.

En nu …..is het voor ons ook een beetje loslaten en kijken hoe zaken zich ontwikkelen. En ik merk dat het ook goed is dat er tijd wordt genomen om aan deze situatie te wennen. Niet alleen de kinderen maar ook ouders en ook ik zelf hebben ‘ schakeltijd’ nodig. En dat kan niet binnen een paar dagen. Wennen aan social distance is een hele lastige merk ik, wat ben je dan gewend aan contact met de ander! Succes allemaal met deze nieuwe situatie, ook nu kunnen we nog steeds samen doen maar ligt de uitdaging in nieuwe manieren van contact maken !